Aantal berichten : 207 Registratiedatum : 15-10-11 Leeftijd : 28 Woonplaats : iloveu. x sas
Onderwerp: [RS] Somebody help me. za apr 14, 2012 6:38 am
x
x MeisJ
Aantal berichten : 207 Registratiedatum : 15-10-11 Leeftijd : 28 Woonplaats : iloveu. x sas
Onderwerp: Re: [RS] Somebody help me. za apr 14, 2012 6:42 am
Skye Hillings.
“Skye… Oh Skyeee, kom eens hier!” hoorde ze een bekende stem haar toe roepen. Het was donker, zo donker dat Skye niet wist waar ze liep en op wat ze liep. Ze hoorde de grond bij elke stap die ze zette kraken. Waar ze was voelde niet als binnen, omdat ze de wind door haar haren voelde, maar ook niet als buiten, want er was geen geluid te horen. Bij elke keer dat ze de stem opnieuw hoorde, versnelde ze haar passen weer. “Ik wil je wat laten zien, Skye…” hoorde ze de stem weer zeggen. De stem galmde door de hele ruimte waar ze was en het leek eerder alsof ze in de ruimte was, een heelal waar toch zwaartekracht was omdat ze gewoon normaal kon lopen en zwaarte aanvoelde. ‘Wie ben je?!’ riep Skye. Maar ze kreeg geen gehoor meer. Op een gegeven moment stond ze stil en hield haar adem in. Toen hoorde ze de stem weer tegen haar praten. “Je bent een zielenpoot, Skye. De mensen van wie je hoort te houden, haat je. En niet zeggen dat je ze niet haat, want je liegt ze voor. Met alles! Heb je soms niet door hoeveel pijn je ze doet, Skye? Ze doen hun stinkende best voor je om je beter te maken, en wat krijgen ze terug? Een nog depressiever kind! Je gebruikt iedereen, Skye… Je bent niets waard, Skye… Niemand houdt van je, Skye…” Ze werd helemaal gek van die stem die alsmaar haar naam noemde. ‘ROT OP!’ schreeuwde ze. En toen ineens alsof ze in de hemel was, was er licht. Het was helemaal wit. Alles om haar heen was wit, behalve zij. Er kwam nog een witte verschijning, het was de stem die alsmaar tegen haar praatte. En toen begreep ze waarom de stem haar zo bekend voor kwam. Het was namelijk zij zelf. Skye trok haar mond open, maar haar xxWITTE DUBBELGANGERxx hield haar wijsvinger voor Skye’s lippen. “Tut tut, niet praten! Luister eens goed…” Skye zuchtte en keek om haar heen. Dit leek echt op de hemel. Alles was rustgevend, alles duidde aan op vrede. Toen Skye beter luisterde, hoorde ze dit: https://www.youtube.com/watch?v=goYVMgIbfFU , ze had het nooit eerder gehoord maar het klonk prachtig en inderdaad erg rustgevend. Haar witte dubbelganger glimlachte liefjes toen ze zag dat Skye er rustiger van werd. “Denk maar aan een plek waar je op dit moment zou willen zijn… Aan een rustgevende plek.” Skye sloot haar ogen en dacht aan een bos met een waterval. Toen ze haar ogen weer opende, zag ze precies de plek die ze net in haar hoofd had. Een bos met een waterval. Haar spiegelbeeld in het wit stond er ook weer bij. ‘Waar zijn we…? In de hemel?’ vroeg Skye zachtjes. Het witte meisje knikte. “Het is de plek van vrede na de dood. Je kunt je van alles inbeelden waar je zou willen zijn, als het maar vredelievend is. Is dat niet prachtig?” Skye knikte en sloot haar ogen weer met een glimlach, omdat het zo’n mooie plek was. Toen ze haar ogen weer opende, was ze weer op diezelfde witte plek als waar ze eerst was. “Je kunt hier nog naartoe, Skye… Het is niet te laat voor je,” zei haar stem weer. “Je liegt, bedriegt, gebruikt mensen om er zelf beter van te worden… Eigenlijk verdien je de hemel niet, maar God is een vredelievende almachtige. Hij wil je niet meer langer zien lijden. Je hoeft maar één ding te doen en je mag hier voor altijd blijven.” Skye hield haar hoofd schuin. ‘Wat moet ik dan doen?’ fluisterde ze. De witte engel lachte. “God wil je niet langer meer zien lijden… Om je uit je lijden te verlossen en hierheen te komen, hoef je maar één ding te doen…” Het werd ineens weer zwart. Pikkedonker. Skye zag eerst helemaal niets, maar toen werd een rood licht op iemand gewezen. Het was weer een dubbelganger van haar, weer een verschijning van haar uit de toekomst. Deze verschijning leek meer op haar, want ze had zwart haar. De xxVERSCHIJNINGxx keek naar iets wat beneden haar lag, nog onzichtbaar voor Skye om te zien omdat er geen licht op scheen. Haar hand ging ernaartoe en zodra het in het rode licht kwam, begreep Skye wat ze moest doen om in de hemel terecht te komen. Ze had een schilmesje in haar hand. Zonder moeite sneed haar dubbelganger haar polsen door en wachtte tot ze dood bloedde. Skye keek ernaar zonder tegen te sputteren. Ze slikte het brok in haar keel weg, liep naar haar dode spiegelbeeld toe en… “Skye?” Skye opende haar ogen en zag haar grotere zus naast haar op haar bed zitten. “Waarom huil je?” Skye fronste en voelde met haar vingertoppen onder haar ogen. Inderdaad, ze voelde allemaal tranen. “Heb je een nachtmerrie gehad?” raadde haar zus. Skye ging wat rechter op zitten en schudde haar hoofd. ‘Nee, gewoon een droom…’ Haar zus, Amy, keek bezorgd. “Wat is er dan?” Skye veegde haar tranen weg. ‘Ik wou dat hij echt was…’ Haar zus knikte. Ze begreep Skye. Amy begreep Skye altijd. Zij was de enige wie Skye begreep en daarom hadden ze zo’n grote band. “Het is al één uur in de middag… Ik kwam omdat ik je wakker wilde maken om te zeggen dat ik naar mijn werk moet. Pap en mam zijn weg. Je hebt het huis tot vijf uur ’s avonds alleen tot je beschikking.” Amy grijnsde en tikte met haar wijsvinger op Skye’s neus. “Niet het huis platbranden, hè.” Skye schudde haar hoofd. Amy stond op en wilde weglopen, maar Skye riep haar meteen terug. “Wat is er?” vroeg Amy verbaasd en ging weer op haar bed zitten. Skye ging op haar knieën zitten en sloeg haar armen om Amy’s nek alsof ze elkaar al jaren niet meer hadden gezien. Amy was wat overweldigd, maar sloeg toen ook haar armen om haar zusje heen. “Ik ben maar tot 5 uur weg, hoor…” probeerde ze Skye te sussen. Maar dat was niet de reden dat Skye zo in paniek was. Skye gaf haar zus al een hint. ‘Je weet maar nooit, er kan altijd iets gebeuren waardoor we elkaar nooit meer zullen zien… E-en…dan kun je elkaar voor de zekerheid maar beter even omhelzen, vind je ook niet?’ Amy grinnikte en knikte. “Je hebt gelijk. Ik moet nu wel echt gaan. Ik hou van je!” Amy liep het huis uit. Toen Skye de deur hoorde dichtgaan, kleedde Skye zich aan en bedacht zich hoe ze dit zou gaan aanpakken. De meeste kans van slagen zou ze hebben als ze nu meteen zich zou afmaken. Dan zou er niemand zijn die “te vroeg” thuis kon komen, want het was nog pas één uur in de middag. Nadat Skye zich had aangekleed, scheurde Skye uit een notitieblok een blaadje en begon erop te schrijven: Ik heb echt van jullie gehouden. Ik ben nu in een hemel waar je je ogen kunt sluiten en vervolgens bent op de plek waar je wilt zijn, een hemel vol vrede. Als jullie maar ook genoeg je ogen sluiten en denken aan mij, zal het goed komen. Voor mij was het al te laat, het spijt me. Skye. Ze vouwde het blaadje dubbel en schreef nog erop: Aan pap, mam & Amy. Die hield ze in haar hand terwijl ze met een schilmesje naar de badkamer liep die ze op slot deed en op de grond ging zitten. Net zoals in haar droom wist ze zonder haar gezicht te laten betrekken van pijn, angst of verdriet in haar slagader te snijden, de slagader in haar pols. Het spoot er snel uit, en Skye viel eigenlijk sneller weg dan ze had gedacht. Ze lag op de grond het bloed liep zelfs naar buiten toe, naar de gang. Skye sloot haar ogen en dacht aan de hemel die ze tegemoet zou komen. “Ze wordt wakker… Ik ga Leo nú meteen bellen. Blijven jullie bij haar?” hoorde ze haar moeder zeggen. Skye opende haar ogen en had eerst niet door wat er aan de hand was. Maar toen voelde ze de steken in haar pols. Ze richtte haar blik op haar pols en zag er een groot verband omheen zitten. Ze lag in het ziekenhuis en Amy en haar vader waren beiden van hun stoelen opgestaan en stonden aan beiden kanten van het bed. “Hoe kon je ons dit aandoen?” zei Amy met een beschuldigende stem. “Amy…” probeerde haar vader haar te kalmeren aangezien Skye pas net wakker was, maar Amy luisterde niet. “Nee, ik wil het haar meteen kunnen zeggen. Skye, hoe egoïstisch kan je zijn? Wat dacht je toen je in je slagader sneed, toen het bloed eruit liep? Woeptidoe, ik ben ieder moment van mijn ouders en mijn zus af! Ik laat hun met pijn achter en ik kan lekker naar een plek gaan waar het beter is!” Skye schudde hevig haar hoofd. ‘Amy, zo ligt het n-…’ “Oh, zo ligt het precies,” viel Amy haar in de reden. “Ik ken je wel langer dan vandaag. Je vindt dat je zó’n fockt op leven hebt en omdat je te egoïstisch bent om na te denken hoe het voor ons moet zijn als je ons zo achterlaat, laat je jezelf maar doodbloeden. Je dacht gewoon geen moment aan ons, of wel soms?” Skye richtte haar blik op haar voeteneind. ‘Jawel,’ fluisterde ze. ‘Ik had een briefje in mijn hand, een briefje aan jullie…’ Haar vader was duidelijk een stuk redelijker naar Skye toe. Hij wilde haar een kus op haar wang geven, maar Skye draaide haar hoofd weg. Ze wilde geen contact meer. “Ik geloof dat je heus wel aan ons gedacht hebt, Skye. En ik snap dat je radeloos was. Maar je zus heeft gelijk, dit is niet de oplossing…” Hij zuchtte. “Je zus vond je. Ze kwam een halfuur nadat ze weg was gegaan weer terug omdat ze haar mobiel was vergeten, ze had ‘m op je bed laten liggen… Toen ze de trap op liep, zag ze bloed vanuit de badkamer komen. Ze sloeg het slot kapot en trof je half dood aan. Kun je je voorstellen hoe erg dit voor haar moet zijn geweest? Hoeveel pijn je haar hiermee hebt gedaan?” Skye keek hen dit keer boos aan. ‘Ik doe jullie áltijd pijn, dat is nou juist precies de reden waarom ik het deed! Ik ben alleen maar een last voor jullie, ik kwets jullie alleen maar… Het was voor iedereen het beste dat ik dood ben gegaan vanmiddag, geef toe.’ En toen was iedereen stil. Dat gaf voor Skye al genoeg reden dat ze voor deze ene keer de waarheid sprak. “En dit is Stacey.” Leo legde zijn hand op de rug van het meisje dat Stacey heette. Skye gaf alleen een knikje. “Stacey is een heel stil meisje, maar als je haar beter leert kennen is ze super gezellig om mee om te gaan. Toch, Stace?” Maar Stacey was niet van plan om daar op te antwoorden. Het meisje begon ineens te schreeuwen en probeerde Skye te wurgen. Gelukkig wist Leo meteen in te grijpen en trok Stacey weer terug in haar stoel. “Sorry Skye, ze heeft weleens woedeaanvallen en dan zegt ze onverklaarbare dingen… Wees niet bang van haar, ze zal je nooit echt wurgen…” Maar Skye geloofde er maar weinig van. Waarschijnlijk zaten hier bij haar oom alleen maar gestoorde seriemoordenaars. Skye wilde er niet bij horen, maar toch zou het gebeuren. Aangezien Leo het niet met Skye’s moeder eens was, die radeloos Leo opbelde dat hij haar maar weken in behandeling moest nemen, zou hij Skye “in dienst” nemen. Ze zou elke dag bij hem een paar uurtjes gaan werken en als ze wilde, zou ze nog een beetje met hem praten over wat haar precies dwars zat. Gelukkig was haar oom niet zo opdringerig. “Er komt straks nog één nieuwe jongen, maar hij is een beetje laat dus ik stel hem pas voor na het gesprek met hem, goed? Ga maar even aan het werk zoals ik je verteld heb en dan roep ik je straks weer naar me toe.” Skye knikte en keek naar hoe haar oom zijn kantoor binnen liep. Ze zuchtte en ging eerst allereerst naar de eerste verdieping. Gelukkig zaten de meest gestoorde mensen op de allerhoogste verdieping. Haar oom ving echt niet alleen gestoorden op, maar ook gewoon mensen met een depressie. Het ging van licht naar zwaar qua etages. Skye verschoonde de bedden, leegde prullenbakjes, legde schone handdoeken neer. Alles wat een kamermeisje uit een hotel ook zou doen, alleen was dit gewoon in een soort praktijk aan huis. Skye wilde naar de volgende kamer gaan, maar haar oom kwam naar haar toe gelopen. Totaal niet in paniek zei hij: “De nieuwe jongen waar ik het over had sloeg op hol, hij is net wakker geworden in zijn bed.” Kennelijk maakte hij dit vaker mee, anders zou hij het wel angstiger hebben gezegd. ‘Oké, en waarom moet ik dat weten?’ vroeg ze arrogant. “Omdat ik graag zou willen dat jij nu naar hem toe gaat. Het zou hem goed doen om met iemand van zijn leeftijd te praten die met hem mee kan praten over wat hij heeft meegemaakt.” Skye trok haar wenkbrauw op. ‘Wat heeft hij dan?’ Leo begon wat moeilijker te doen, hij ging eromheen draaien. “Daar…kom je vanzelf wel achter. Skye, zou je alsjeblieft naar hem toe kunnen gaan?” Skye liet haar spullen letterlijk uit haar handen vallen en glimlachte bitchy naar Leo. Zo van “knap jij dan nu maar mijn klusjes op, terwijl ik de jouwe opknap”. Ze liep langs hem heen naar de kamer waar hij net vandaan kwam. Niemand lag in bed. Skye wilde weer teruglopen, maar toen hoorde ze een soort gekras vanuit de badkamer komen. Ze liep er langzaam naartoe en zag een jongen op een kruk zitten. Hij was Coming Home aan het meezingen en meerappen, terwijl zijn buik rood was van de krassen die hij erin had gemaakt. Skye keek er met een moeilijke blik naar. Dit was alles behalve wat ze ervan verwacht had dat ze zou aantreffen. Ze dacht aan een jongen met een raar uiterlijk, die misschien aan het kwijlen was of meteen naar haar zou schreeuwen, niet een verschrikkelijk knappe jongen die liedjes luisterde waar zij ook naar luisterde. Eerst wilde ze weer weggaan, maar toen hij haar in de ogen keek kon ze niet meer weg. Voorzichtig liep ze naar hem toe en zei: ‘Waarom doe je dat?’ Ze gaf een knikje naar zijn buik, ze doelde op de krassen. Omdat het misschien een veel te persoonlijke vraag was, stroopte ze haar mouwen op. ‘Kijk, ik heb er ook één,’ zei ze. En toen liet ze haar snee zien, die een stuk dieper was aangezien ze dieper moest gaan om bij haar slagader te komen om dood te kunnen bloeden. Snijden en zelfmoord was niet met elkaar te vergelijken, maar de sneeën waren hetzelfde. ‘Ik ben…Hayley,’ loog ze. Iets wat nergens op sloeg. Ze loog altijd, gewoon voor de lol. Ze kon ook niets beters dan dat verklaren. Ze deed het gewoon, net zo makkelijk als dat ze ademde. ‘En jij?’ Ze keek hem in zijn bruine ogen aan, hij had net zo’n zelfde gebroken blik in zijn ogen als zij had. “Ah Skye, je bent dus al aardig met hem in gesprek verzeild met hem zie ik,” zei Leo die net binnen kwamen lopen. x.x Hij legde zijn handen op haar schouders. “Jamie, dit is m’n nichtje Skye. Ze werkt hier een p-… Oh God.” Nu pas zag haar oom dat hij zichzelf weer aan het snijden was. “Jamie, kom maar weer terug in bed liggen.” Maar Skye duwde haar oom weg. ‘Laat maar aan mij over.’ Leo keek even verbaasd, maar knikte toen. “Ik kom zo wel weer.” Leo was blij dat Skye in gesprek was met Jamie. Zo had hij het gevoel dat ze weer een beetje lol zou beleven en niet meer zou denken aan haar zelfmoordpoging. En zo zou Jamie misschien gaan stoppen met snijden, als ze hem daarin zou gaan helpen. Toen Leo weg was, keek Skye Jamie aan. ‘Moet je hier echt jaren blijven?’ vroeg ze zachtjes. Ze deed alsof ze net helemaal niet had gelogen over haar naam, misschien zou hij er dan ook niet meer op terugkomen.