Sawpire ||

S k y e .

(heb doorgespoeld naar een week later.)



O M M. ~ Waar... Waar is hij? Waar is Jamie? Hij lag net nog naast me en nu is hij weg. Hij zal me toch niet verlaten hebben?
Nee, tuurlijk niet. Dit is zijn huis. Hij zou me niet achtergelaten hebben in zijn eigen huis. Of wel? Als hij dat zou hebben gedaan,
dan zou hij me wel erg moeten haten. Hij haat me toch niet hè? Want als dat zo is, dan kan ik maar beter zelfmoord plegen. Ik
moet weten waar hij is... Ik wil hem weer zien, weer voelen, ik wil weer dat hij mij ziet...

Skye stond zodra ze doorkreeg dat ze Jamie's warme lichaam niet meer naast zich voelde, op uit haar bed. Hij had beloofd om
vanavond bij haar in bed te blijven liggen. Dus waarom was hij niet gebleven? In deze week was ze helemaal verslaafd geraakt
aan hem. Ze kon geen seconde meer zonder hem. Elk lief ding dat hij zei, sloeg ze op in haar gedachten en meteen was heel
haar dag goed. Jamie was niet erg aardig tegen haar, maar dat vond ze niet erg. Ze vond het fijn genoeg als hij één keer een
goeie dag had en daarna niet meer. Maar ze kon echt niet meer zonder hem. Ze werd alleen al onzeker als hij haar niet meer
aankeek. En als hij het huis uit moest... Dat was echt een ramp. Dan was ze bang dat hij een ander had. Ze ging allemaal ideeën
in haar hoofd halen dat hij afgesproken had met een meisje waar hij da mee ging neuken of zo. Dan ging ze allemaal dingen in
haar hoofd opnoemen waar zij niet aan voldeed en wat dus mogelijk was dat hij zich eraan stoorde. Vervolgens ging zij zich er
ook aan storen en ging ze bedenken of ze niet beter gewoon zelfmoord kon plegen. In die tijd was Jamie dan alweer terug en
was ze helemaal die ideeën weer vergeten. Dan wilde ze hem knuffelen en wilde ze weten waar hij naartoe was gegaan, of hij
haar de volgende keer niet meer zo lang alleen wilde laten. 'Jamie? Jamie, waar ben je? Jamie?! JAMIE?!' Ze raakte in paniek.
Ze liep daar maar een beetje zielig, met een boxershort van hem aan en ook één van zijn shirts die veel te groot was voor haar.
Maar omdat het naar hem rook, waren het voor haar de beste cadeaus die hij haar kon geven. Ze liep de trap af en zag hem
daar in de woonkamer zitten. 'Jamie, jezus...' Ze ging heel voorzichtig naast hem zitten, maar ze durfde hem niet aan te raken.
Want dat wilde hij niet altijd. 'Het spijt me, stoor ik je...?' Haar hart brak altijd als hij haar weer verliet. Ze wilde hem elk mo-
ment bij zich hebben, gewoon echt elk moment. Eerst was het een beetje een spelletje dat hij het leuk vond haar helemaal ver-
liefd op hem te maken zodat ze niet meer zonder hem kon, maar dit was echt uit de hand gelopen. 'Baylor, hier!' Skye zag
Baylor net één poot uit zijn mand steken toen hij Skye zag, dus riep ze hem naar zich toe. Baylor was de puppy die ze van Jamie
gekregen had. Hij sprong op de bank en ging op haar schoot liggen, waar hij rustig weer verder ging slapen. Skye trok haar
benen op en keek Jamie aan. Hij zag er zoals altijd weer perfect uit. Skye wist niet dat hij vampier was, nog steeds niet. Ze
wist eigenlijk nog steeds maar best weinig van hem, maar juist dat mysterieuze vond ze zo leuk aan hem. Ook wist ze nog
steeds niet dat hij meende dat Henry dood was. Het enige wat Skye wel echt zeker wist, was dat ze dit huis niet uit kon en
wilde komen. 'Je vindt me toch niet irritant he?' Ze aaide Baylor tussen zijn oren en keek Jamie met een lieve en verliefde
blik aan. Sinds ze hier was vond ze hem alleen nog maar leuker dan eerst. Voor haar bestond niemand anders meer dan
hij. Hij was letterlijk haar alles geworden.

kort, omdat ik van laptop moet!!

S k y e .

O M M. ~ " Wherever you are, whatever you do, I will be right here waiting for you.
Whatever it takes, or how my heart breaks, I will be right here waiting for you. "

Zeven dingen. Daar moest Skye goed over nadenken. En daar was ze niet erg goed in, iets verzinnen. Al helemaal niet op
een avond, om één uur in de nacht. Baylor ging tussen hen in liggen en snuffelde een beetje, wat er echt super schattig uit
zag. 'Oh, wat lief. Het mag dus alleen maar met jou te maken hebben. Dus ik mag niet m'n familie zien,' grinnikte ze. Daar
kon ze ook wel gewoon om lachen. Haar ouders waren rijk, en nog steeds heel druk bezig met werk. Ze hadden nooit tijd
voor haar. En haar broer was vreselijk vervelend. Hij had nou al zovaak verteld dat hij haar haatte, dat ze thuis maar mocht
stikken. Want zo zat het thuis namelijk wel zo; zij was de enige die altijd thuis was. 'Oké, de eerste...' Ze glimlachte speels en
draaide zich zo naar hem toe dat ze met haar hele lichaam naar hem toe zat. Ze keek hem uitdagend aan. 'Waarom koos je
voor mij en niet voor één van mijn vriendinnen?' Want dat was altijd iets geweest wat ze zich af had gevraagd. Skye had hele
knappe vriendinnen waar hij helemaal niet naar omkeek. 'En nou niet zeggen dat ik zo opdringerig deed, want...dat was de
eerste keer niet zo.' Voorzichtig stond ze weer op, ze trok haar konijnensloffen aan die onder de bank geschoven lagen. 'En
dan twee... Ik wil je kamer zien.' Want Skye was niet dom. Ze wist heus wel dat ze daar niet mocht komen omdat dat de
persoonlijkste kamer van het hele huis was. Dáár lagen alle spullen die antwoorden gaven op haar vragen. Ze kon nu wel
een vraag stellen over zijn verleden, maar dan zou ze zo aan de zeven ziten. Dan kon ze beter gewoon naar zijn kamer gaan.
'Drie.' Ze noemde ze gewoon allemaal achter elkaar op. 'Je moet aangeven welk lichaamsdeel van me je het mooiste vindt,
en dat moet je aangeven door er een kus op te geven.' Haar ogen lichtten daarbij op. 'M'n ogen, m'n armen, maakt niet uit.'
De kamer werd meer opgelicht toen ze met een afstandsbediening het licht wist te regelen. 'Vier, wat heb je echt met m'n
vriend gedaan? Ik weet dat je wel wat gedaan hebt. Dus wat, en waarom?' Voor het eerst voelde ze dat zij de touwtjes wat
meer in handen kreeg. Ze kon van hem vragen wat ze maar wilde, zolang het zich in het huis afspeelde en het met hem te
maken had. Ze zou sowieso niet iets hebben gevraagd wat niet met hem te maken had, dus dat had niet uitgemaakt. 'Vijf,
ik wil dat je me nu wel eens eindelijk zoent. Maakt niet uit op welke manier, maar dat je het uit eigen wil doet. Het maakt
me ook niet uit wanneer, maar dat ik er niet om hoef te vragen. Al wacht je een jaar, ik wil dat je me het gevoel geeft dat
je hetzelfde voor mij voelt als ik voor jou.' Het was voor haar moeilijk om aan zes en zeven te komen. Ze wist wel wat ze
wilde gaan vragen, maar ze vond het moeilijk. Een tijdje bleef ze alleen maar door de kamer lopen, zoekend naar de
woorden voor het zesde wat ze hem wilde gaan vragen. Toen draaide ze zich om en keek hem in zijn ogen. 'Hou je van me?'
Daarbij zei ze niet het nummer, want ze wilde het gewoon vragen zoals het hoorde. Dit was iets wat haar namelijk al
die jaren bezighield. Elke dag nadat hij weer weg was, werd ze onzeker. Dan was ze bang dat hij haar alweer vergeten was.
Als hij zou antwoorden met ja, zou ze om zeven gaan vragen. Als het iets twijfelachtigs of zelfs nee was, dan had ze geen
eens meer behoefte aan een zeven. Het was voor haar dan wel duidelijk. 'Ik wil gewoon de waarheid weten. Dus eerlijk
antwoorden.'

S k y e .

O M M. ~ Waarom verandert hij steeds van lief naar gemeen? Kan hij niet gewoon duidelijk zijn met wat hij voor me voelt?

Het maakte haar ongeduldig en tegelijkertijd ook onzeker dat hij er zo bij na moest denken. Misschien was ze wel helemaal niet bijzonder
voor hem. Dan was zij gewoon het eerste meisje dat hij zag en dat als een blok voor hem viel. En juist omdat hij dat zag, dacht hij: "Bij
haar hoef ik toch geen moeite meer te doen, dus dan neem ik haar wel". Dat zou haar hart breken. Maar precies op het juiste moment,
toen ze net wilde gaan verder denken en in paniek raakte, antwoordde hij zoals ze het wilde. Er verscheen een glimlach rond haar lippen.
'Goed geantwoord.' Al zei hij het niet eens lief, ze vond het al goed genoeg dat hij dat antwoord gaf. Al had hij het boos gezegd. 'Je kamer.'
Dat was ze nog niet vergeten. En zijn gezicht betrok. 'Maar ik mocht alles vragen wat ik wou. Dus ik mag ook gewoon aan je spullen zit-
ten vind ik, hoor. Ik woon hier nu ook.' Eerlijk was eerlijk, hij had haar hier opgesloten, dus zij kon doen wat zij wilde. Nou ja, dat pro-
beerde ze tenminste. XDDD Ze liep met hem mee naar zijn kamer en hield haar adem in bij wat ze zag. Het was een prachtig rode kamer,
met een inrichting dat niemand ooit had kunnen bedenken. Het was echt zó mooi. 'Dit is volgens mij porno voor binnenhuisarchitecten..'
grinnikte ze. Het was in een soort victoriaanse stijl ingericht. 'Niet gemeen bedoelt, maar dit had ik dus nooit achter je gezocht... Dat je
zo'n soort kamer zou hebben.' Ze had het toch wel meer jongensachtig verwacht, dus heel rommelig. En dat was het totaal niet. Ze
schudde haar hoofd toen hij zei dat ze alleen op zijn bed mocht zitten. Ze liep naar zijn foto's, maar ze raakte niets aan. 'Wow, hoelang
leef jij al joh?' gniffelde ze. Na een tijdje de foto's te hebben bekeken, slenterde ze dan toch maar naar zijn bed, maar alleen maar omdat
hij daar zat en ze wilde weten wat hij zo mooi aan haar vond. Dat hij ineens van alles begon te kussen liet haar giechelen. 'Je doet weer
lief, dat ben ik niet gewend van je...' Want dat was ook eigenlijk gewoon een feit; Jamie deed niet vaak lief. Maar wanneer er dan zo'n
keer was dat hij wèl lief deed, was hij ook meteen de liefste jongen op aarde. Niemand kon het liever verwoorden dan hij, wat hij zei. Haar
gezicht verstrakte toen hij zei dat hij haar vriend toch echt had vermoord. 'Maar...hoe dan?' Dat kon ze zich gewoon niet voorstellen. Dat
Jamie dan ook serieus met een mes aan kwam lopen. Ze snapte het gewoon niet. Ze schoot in de lach toen hij zei dat hij Henry had be-
dreigd. 'Nee, nee. Dan is het nog geloofwaardiger dat je zegt dat je hem hebt vermoord. Henry heeft geld genoeg voor beveiligers, hij
is niet snel bang. Niet dat het er positiever op wordt dat het dus waarschijnlijker is dat hij is vermoord...' Ze keek even weg. Henry had
haar nooit zoveel gedaan als Jamie, maar dat betekende niet dat hij helemaal niets voor haar betekende. 'Laat ik dan toch maar gelo-
ven dat je hem naar Spanje hebt gejaagd.' En toen begon hij haar te zoenen. Het voelde echt heel prettig en ze voelde vlinders in haar
buik die ze ook had gevoeld bij de eerste keer dat hij haar zoende, maar dit keer nog extremer. Ze ging heel erg op hem in en wilde zijn
benen om hem klemmen toen hij over haar heen ging hangen, maar toen stopte hij. Ze gaf hem wel wat bedenktijd, maar toen wilde
hij haar vraag niet meer beantwoorden. Hij begon haar weer te zoenen en alweer stopte hij. Ze wilde hem aan zijn kraag weer naar
zich toe trekken. 'Nee, nee, ga nou nog even door...' Ze boog haar hoofd weer naar hem toe, ze was helemaal verslaafd aan hem. Maar
toen begon hij te schreeuwen. 'Sorry, sorry!' riep ze zo onschuldig mogelijk. Ze liet zich de kamer uitgejaagd worden, want hoe boos
hij ook werd, zij kon niet boos op hem worden. En altijd luisterde ze. Op haar kamer begon hij haar weer te zoenen, ze begreep hele-
maal niets meer van hem. Was hij boos op haar, of wilde hij haar juist? 'Beantwoord m'n vraag nou, hou je van me?' fluisterde ze.
Maar toen deed hij haar pijn als nooit tevoren. Het brandde in haar nek, beet hij haar nou? 'AUUU, LAAT ME LOS!' gilde ze. En dat
gebeurde ook, want het was zo weer over. Ze werd op het bed geduwd, en hij liep de kamer uit.

Het duurde zeker een uur voordat ze haar kamer weer uit durfde te komen. Het bloeden was nog lang niet gestopt, er lag namelijk
geen verband op haar kamer. Met een zakdoek tegen haar hals gedrukt, liep ze op haar tenen door het huis. Ze was bang dat Jamie
haar zou horen en ze had er nu echt geen behoefte aan om hem nog te zien. Ze was namelijk bang voor hem. Ze liep naar een kamer
waarvan ze wist dat er EHBO spullen lagen. Het bloed drupte bij de weg naar de EHBO spullen toe op de vloer. Toen ze bij de spullen
was, wist ze zo stilletjes mogelijk zichzelf te verbinden. Angstig liep ze terug naar haar kamer en wist haar deur weer op slot te doen.
Niet dat ze wist of dat nog wel zou helpen. Want hoe sterk was die Jamie dan wel niet? Had hij op deze wijze haar vriend ook om het
leven gebracht? Het was voor haar zo moeilijk nu. Want ze haatte hem, maar kon niet stoppen met nog meer van hem houden. Ze
wist niet of ze hem meer haatte dan dat ze van hem hield. Ze deed nog een poging het raam te openen om te kunnen ontsnappen,
maar het raam kreeg ze echt niet open. Ze kroop weer in haar bed en probeerde weer in slaap te komen. Maar ze dacht steeds aan
dat hij haar zoende, en dat ze even later werd gebeten. Zou hij een vampier zoals van Twilight zijn?